δίκουρος

-η, -ο (Μ δίκουρος, -ον)

νεοελλ.

1. (για πρόβατα) αυτός που μπορεί να κουρευτεί δυο φορές τον χρόνο

2. το ουδ. ως ουσ. δίκουρο

το δίκουρο πρόβατο

μσν.

δικέφαλος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < δι- (< δις) + -κουρος < κουρά* (πρβλ. άκουρος, αμφίκουρος)].